Monday, January 16, 2017

Sahne 3: Yanlış Yere Kustum



Kendi yağında kavrulan bir leğen oluşturmama rağmen gittim en değerli halıya kustum. Upuzun, uykusuz, kalp kramplı, yeri gelince nefes alış-verişsiz bir gece yaşadım. Gecenin saçmalığı ile harekete geçtim günün ilk ışığında, parmaklarımın o kadar boş, devamlı olmayan, anlamlandıramadığı kelimeleri mesaj kutusuna yazması saatlerini aldı ve emin olun yazdıktan sonra gönderme evresi bir o kadar daha saate mal oldu. Kaybedicek bir şey yok, giden gitti düşüncesi, biraz bile iyi gelse ilaç olur fikirleri, en kötü bilgi bilgisizlikten iyi materyalist söylemleri ile isteyerek yanlış yere kustum okur. Cevabın gelmeyeceğini bile bile iki önemli sınavıma bir kala, hayatımda yapmamam gereken bir şeyi yaptım. Cevap konusunda takılı kalıyorum, düşünce biçimim cevap geliceğine az birazda olsa inanan benliğime var gücüyle bağırıyor. Hak veriyorum ama yazma sebebimin de çok haklı tarafları olduğu fikrini savunuyorum. Çatışma yeri gibiydi vücudum, iç bir savaş çıkmıştı adeta. İyi tek bir kelimeye muhtaçtı beynim. Gazına geldim denilebilir yani her şeyin. Hayal gücüm 0'lanıyordu. Yarattığım ütopyalar distopyaya, umutlar kabusa, 2 gündür bir şey yemek istemeyen vücudum kemiğe evriliyordu, istediğimin zıttında gidiyordu herbir şey. Unutulup unutulmadığımı dahi geveleyerek, aptal cümlelerle anlatmaya çalıştım. Unutamıyordum. Unutulduğumu düşünüp unutulmamak içinde can atıyordu kalbim. Diyorum ya her şey savaş halinde okur. Savaşın kazananı olmayacağınıda biliyordum. Her türlü kaybedicektim anlayacağın. Ölüm gösterilip sıtmaya razı bırakılıyordum; kara vebadan beni kurtarması için kızıl vebayı görüyordum süper kahraman olarak. Ve aptalca bir karardı mesaj okur, içimi biraz olsun rahatlatır düşüncesi ile okyanusta sarılıcak yılanım olarak seçtim mesajı, hataydı. Şah ve mat ettim kendimi, işin özeti yanlış yere kustum işte okur. Kusmakta nefret ettiğimi unutmamam lazım yeni hataları önleyebilmem için bu bilgiyi en tepeye getirmeliyim. Yeni günlere hazırlamalıyım kendimi, hayat perdemde bugünde yokları oynadım, kör insanlara sahneledim sessiz bir tiyatroyu. Perdeler kapanır...

No comments:

Post a Comment