Dedi hayatımı yöneten, görmediğim fakat sesini sürekli duyduğum iç sesim sufle ediyor her cümlemi. Her kelimeyi unutmuş bir şekilde hayata bırakılmamın verdiği boşluğu doldurmaya çalışıyor bir takım anlamsız olay belki de anlamları vardır fakat artık anlam yüklemekten korkar hale geldim. Devam ediyorum yürümeye, yürüdükçe uyarı geliyor, yürümek yok sadece kusucaksın. Var ettiğin benliğe kadar, geçmişindeki herbir ayrıntıya kadar kusucaksın. Zor geliyor. Yürümek, konuşmak, refleks olarak yaptığım hareketler bu aralar her şey zor geliyor anlayacağınız. Sayıklar halde buluyorum kendimi sürekli, kendimle sonu gelmeyen monologlara giriyorum. Odam dediğim yerde yeri geliyor kandırılığımı her metrekareye yazmak istiyorum. Sokak duvarlarına en çirkin font artı 0'ın altı yeteneğim ile aldatıldığımı karalamak derdim. Nefes alırken üşenen ben bunlar için gerekli enerjiyi sürekli içimde var ediyorum. Soğuktan mı boş sokaklar yoksa var ettiğim boşluğun illüzyonu mu bu hiçe yakın yoğunluk, bunu da düşünüyorum fakat dedim ya anlam vermiyorum, korkuyorum. Ne bir kelimeye, ne bir olaya, ne de bir kişiye anlam vermekten gittikçe uzaklaştım. Acınıcak haldeyim, aceleye getirilmiş, ışık hızında gerçekleşmiş unutulmanın kişilişsizleştirdiği gerçeği ile savaş halindeyim. Silah olarak elime tutuşturulmaya çalışılan zaman kavramını soruyorum yönetmene, sence bu işe yarayacak mı ? Cevaplamıyor tam sorduğumu fakat beynimin en derin kıvrımlarını dahi harekete geçiricek şekilde bağırıyor birdenbire, kusucaksın ! Bu çirkin görevi kaleme bıraktım şimdilik. Derdi hiçbir şey olmadan kusuyor tüm gün. Kolaya kaçtım anlayacağın, kendimi bu kez de ben kandırıyım ne olucak ki lafıyla devamlıda kandırmaya devam ediyorum. Şimdilik kesiyor kaydı, bağırmayla olmayacağını kavradı. Sahne 3 hakkında ipucu veriyor, evde de çalışmam derdinde büyük bir ihtimalle. Sahne 3 diyor hemen olaya girerek, ana temayıda peşinden getiriyor, KUSUCAKSIN !!! Yalanlarla iç organlarına kadar yapıştırlan her bir olayı kusucaksın.
No comments:
Post a Comment